احبّ ذلك إليّ ان يطهّر و طهره غسله و لا يغسل الرّجل ثوبه الذي يحرم فيه حتّى يحلّ و ان توسّخ الَّا ان تصيبه جنابة أو شئ فيغسله . ) ( 1 ) و كالصحيح و در صحيح از محمد بن مسلم و در صحيح از علا بن رزين منقول است بروايت شيخ اگر چه ظاهر آنست كه محمد از قلم شيخ ساقط شده باشد كه سؤال كردند از حضرت امام محمد باقر يا حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليهما از شخصي كه احرام گيرد در جامه چركن فرمودند نه و نمىگويم كه حرام است و ليكن محبوبتر نزد من آنست كه بشويند آن را و در كافى و تهذيب باين عبارت است كه و لكن تطهّره احبّ إليّ ) * و پاكى آن عبارتست از شستن آن يعنى بر تقديرى كه پاك باشد از نجاست مىبايد كه پاكيزه باشد از چرك ، و مىبايد كه جامه را كه در آن احرام مىگيرد نشويد تا محل شود هر چند چركن شده باشد مگر آن چه نجس شده باشد بمنى يا غير آن كه در اين صورت مىشويد يعنى واجبست يا لازم است يا جايز است كه بشويد و حاصلش آنست كه در أول احرام مكروه است جامه چركن پوشيدن و اگر در حالت احرام چركن شده باشد مكروه است شستن مگر آن كه از جهة ازاله نجاست بشويند كه بىدغدغه جايز است شستن و در وجوبش خلافست بعضي واجب مىدانند ازاله نجاست را بظاهر امر و چون بعد از نهى است بر تقديرى كه امر از براي وجوب باشد دو امر بعد از نهى مشكل است بلكه ظاهرش جواز بمعنى أعم است يعنى حرام نيست و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ احرام در لباس سرخ ] < / صفحة فارغة > ( و روى ابن مسكان عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال لا باس ان يحرم الرّجل في ثوب مصبوغ ممشّق . ) ( 2 ) و در كافى و تهذيب به مشق است و منقول است در صحيح از ابن

555