أبو الصباح معتمد بوده است و هر چه از أو روايت مىكنند از كتاب متواترش روايت مىكنند و از أو منقولست كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه شتران را چگونه اشعار مىكنند حضرت فرمودند كه اشعار مىكنند در وقتي كه شتران خوابيده باشند به آن كه مىشكافند جانب راست كوهان را و خونش را بر كوهان مىمالند و در وقت كشتن نحر مىكنند به آن كه خنجر يا كارد بزرگ يا نيزه در گو گردنش فرو مىكنند در حالتي كه شتر ايستاده باشد و نحر كننده از جانب راست شتر ايستاده باشد .
و در صحيح به بيست و چهار سند صحيح از عبد الله بن سنان منقولست كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم كه شتران را چگونه اشعار مىكنند حضرت فرمودند كه دست شتر را مىبندند خوابيده و نحر مىكنند ايستاده از جانب راست شتر و چون اشعار و تقليد كردند محرم مىشوند يعنى قارن چون أكثر أوقات قارن اشعار و تقليد مىكند و بدون تلبيه محرم مىشود .
( و في رواية معاوية بن عمّار عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال تقلَّدها نعلا خلقا قد صلَّيت فيها و الاشعار و التّقليد بمنزلة التّلبية . ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه در گردن شتر مىآويزى كفش كهنه را كه در آن نماز كرده باشى و صليت را مجهول مىتوان خواند كه أعم از آن باشد كه خود نماز كرده باشد يا ديگران و ليكن به معلوم اظهر است ، و اشعار و تقليد در قارن بمنزله تلبيه است كه عقد احرام به آن مىشود و به أسانيد صحيحه منقولست از عمر بن يزيد كه آن حضرت فرمود نه كه هر كه اشعار كند شتر

518