دبر صلاتك و ان شئت لبّيت من موضعك و الفضل ان تمشى قليلا ثمّ تلبّي . ) ( 1 ) و به بيست سند صحيح منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه اگر خواهى كه احرام از عقيق را از غمره كه چهار فرسخ آخر عقيق است يا بريد البعث كه چهار فرسخ أول عقيق است احرام بگيرى نماز احرام را به جا مىآورى و نيت احرام را بلفظ مىگويى پس اگر خواهى تلبيه را در همين جا مىگويى و فضيلت در آنست كه اندك راهى بروى و بعد از آن تلبيه را به گويى و در مثل وادى عقيق اگر فاصله شود ضرر ندارد اما در مثل مسجد شجره مشكل است چون جايز نيست كه از ميقات بگذرد مگر با احرام و ميقات مدينه مسجد شجره است و تا تلبيه نگويد محرم نشده است لهذا أكثر علما حمل كرده‌اند تلبيه بيدا را بر تلبيه جهرى .
( و في رواية بن فضّال عن أبي الحسن صلوات الله عليه في الرّجل يأتي ذا الحليفة أو بعض الأوقات بعد صلاة العصر أو في غير وقت صلاة قال لا ينتظر حتّى تكون السّاعة الَّتى يصلَّى فيها . و انّما قال ذلك مخافة الشّهرة . ) ( 2 ) و در موثق كالصحيح منقولست از حضرت أبو الحسن على ابن موسى الرضا صلوات الله عليهما در شخصي كه وارد شود در ذو الحليفة كه ميقات أهل مدينه مشرفه است يا به ميقاتهاى ديگر بعد از نماز عصر يا در غير وقت نماز چه كند حضرت فرمودند كه انتظار وقت نماز را نكشند و راوي يا صدوق گفته‌اند كه آن چه حضرت فرمودند كه انتظار نكشند از جهة تقيه فرموده‌اند يا اتّقا كه مبادا از كسى به ايشان ضرر برسد يا آن كه الحال مشهور مىشوند به تشيع و عاقبت ضرر به ايشان مىرسد ، و محتمل است كه حمل كند

510