عبد الرحمن پسر أبا بكر را با عايشه فرستادند به تنعيم كه از آنجا احرام به عمره مفرده بگيرد و به مكة آمد و طواف كرد و دو ركعت نماز طواف و سعى ميان صفا و مروه به جا آورد يعنى تا آخر كه تقصير و طواف نساء و دو ركعت نماز طواف را به جا آورد و چون عبد الرحمن آمد با عايشه حضرت داخل مسجد نشدند مرتبه ديگر و طواف نكردند و ظاهرا طواف نسا را به جاى طواف وداع كرده بودند چنانكه خواهد آمد ، و حضرت در وقت آمدن به مكة معظمه از راه بالا كه عقبه أهل مدينه است داخل شدند و در وقت بيرون رفتن از ذي طوى كه راه ابطح است بيرون فرمودند بسوى مدينه مشرفه ، و عامه اين حديث را در صحاح ستّه نقل كرده‌اند از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از پدرش از جابر بن عبد الله انصارى رضى الله عنه با اندك زياد و كمي .
و در سنن ابن ماجة قريب است به همين حديث و در بخارى همين مضامين منقولست به أسانيد بسيار از عايشه و عبد الله بن عباس و ابن عمر و غير ايشان .
و خاصه از غير معاوية بن عمار نيز روايت كرده‌اند بطرق ديگر از آن جمله در صحيح و حسن كالصحيح از حلبى ، و در صحيح از عبد الله بن عباس از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه روايت كرده‌اند و بعنوان تواتر متفرق از غير ايشان روايت كرده‌اند .
و در صحيح از معاوية بن عمار منقولست كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه شخصي كه حج تمتع كند سه طواف مىكند و دو سعى و از جهة هر طوافى دو ركعت نماز در مقام إبراهيم مىكند باين نحو كه چون به مكة مىآيد يك طواف از جهة عمره مىكند و دو ركعت نماز

495