مگر در بعضي از كتب متأخرين كه مرموز است كه در زمان حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله خلاف شد در صحت حج تمتع ، عمر و جمعى از منافقان گفتند صحيح نيست چون مخالف حجى بود كه در جاهليت و كفر مىكردند و حضرت سيد الأنبياء با أهل بيت مىگفتند كه حج تمتع صحيح است و اين خلاف بود تا آن كه اجماع كرده‌اند بعد از عمر بر صحت حج تمتع و چون حج تمتع را علانيه كردن سبب ظهور كفر عمر مىشود حج تمتع نمىكنند و غالب آنست كه حج افراد مىكنند و ليكن چون داخل مكة مىشوند و احرام بحج گرفته‌اند طواف و سعى مىكنند و جمعى كه في الجملة شعوري دارند قصد تقديم طواف و سعى واجب مىكنند و بنا بر تقديم مىبايد تلبيه بگويند تا محل نشوند ، آن را نمىگويند و محل مىشوند و چون متوجه عرفات مىشوند محل شده به عرفات مىروند و حج ايشان باطل است و أكثر عامه طواف و سعى سنت قدومش نام مىنهند و آن نيز باطل است و سبب بطلان حج ايشان مىشود مگر آن كه در سال عمره به جا آورند و حج تمتع كنند صحيح است يا حج قران كنند و اشعار و تقليدش كرده باشند آن سبب بطلان نمىشود و ليكن از حج اسلامشان صحيح نيست زيرا كه حجى كه رسول خدا فرموده است و قرآن مجيد بر آن شاهد است حج تمتع است نه قرآن و افراد و چون حضرات أئمة معصومين صلوات الله عليهم تقيه مىفرمايند عبارات را به نحوى مىفرمايند كه شيعيان معنى فهمند و سنّيان معنى ديگر و احتمالات ديگر در حل اين حديث هست و در روضه مذكور است و اين احتمال اظهر احتمالاتست و الله تعالى يعلم ( و روى ابن اذينة عن زرارة قال جاء إلى أبى جعفر صلوات الله ) *

476