إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 725)

ظاهر مخالف گفته أول است كه ان يفرض الحج است و بر تقديرى كه باشد و از قلم كلينى افتاده باشد مراد از احرام اظهار تلبيه خواهد بود به آن كه بلند بگوئيد چون در مسجد شجره تلبيه را آهسته مىگويد چنانكه أكثر أصحاب گفته‌اند .
و حضرت صلوات الله عليه مقرر ساختند از جهة أهل شام جحفه را و أهل مصر نيز از آنجا احرام مىگيرند و در اين أوقات أهل شام از مسجد شجره احرام مىگيرند چون به مدينه مىرسند و از آنجا احرام مىگيرند و هر ميقاتى چنين است كه اگر كسى بىاحرام به آن جا رسد مىبايد كه از آنجا احرام بگيرد و از جهة أهل نجد وادى عقيق را مقرر فرمودند ، و از براي أهل طايف كه الحال مسمى است به حجاز قرن المنازل را مقرر فرمودند ، و از جهة أهل يمن يلملم را مقرر فرمودند و سزاوار نيست احدى را كه رغبت كند از ميقات رسول خدا صلوات الله عليه به ميقات ديگر و بر اين مضمون أحاديث صحيحه متواتره وارد شده است از معاوية بن عمار و از أبو ايّوب و از علي بن جعفر و عمر بن يزيد و از غير ايشان بلكه از طرق عامّه نيز متواتر است الا ميقات عقيق كه در بخارى از عمر ذكر كرده است و أحاديث بسيار روايت كرده است از جهة تأييد عمر كه حضرت رسول خدا فرمودند كه از ذات عرق احرام بگيريد .
و به أسانيد صحيحه منقولست از بزنطى و غير أو كه حضرت امام موسى كاظم و حضرت أبو الحسن علي بن موسى الرضا صلوات الله عليهما فرمودند كه مىدانيد كه چرا طايف را طايف مىگويند ما گفتيم نه حضرت فرمودند كه چون حضرت إبراهيم دعا كردند از جهة ذرّيه خود كه خداوندا ذرّيت خود را ساكن گردانيدم در صحرايى كه زراعت نمىكنند يا نمىتوان كرد

451