عبد الله بن سنان و قداح و غير ايشان از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه پيادگان به خدمت حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله آمدند در حج وداع و شكايت كردند تعب و سختى و پياده روى را و آن كه باز مانده‌ايم و حركت نمانده است در ما حضرت فرمودند كه تند كنيد چنان كردند آن مانده كي زايل شد مانند شترى كه دستهاى آن را بسته باشند و باز كنند و فرمودند كه اندكى شبگير كنيد كه زمين را در شب بهم مىپيچيند و دعا كردند از جهة پياده روان ( و سال معاوية بن عمّار أبا عبد الله صلوات الله عليه عن رجل عليه دين أعليه ان يحجّ قال نعم انّ حجّة الاسلام واجبة على من أطاق المشي من المسلمين و لقد كان أكثر من حجّ مع رسول الله صلَّى الله عليه و آله مشاة و لقد مرّ رسول الله صلوات الله عليه و آله بكراع الغميم فشكوا اليه الجهد و الاعياء فقال شدّوا ازركم و استبطنوا ففعلوا ذلك فذهب ذلك عنهم ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه كه بيست سند صحيح است منقولست از معاوية كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصي كه دين در ذمّه أو باشد آيا بر أو لازمست كه بحج رود فرمودند كه بلى به درستى كه حج اسلام واجبست بر هر كه تواند پياده رفتن از مسلمانان و بتحقيق كه أكثر آنهايى كه در حج وداع با حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله بودند پياده بودند و آن حضرت در كراع غميم كه يك فرسخى عسفانست به پيادگان رسيدند و ايشان عرض نمودند به آن حضرت صلوات الله عليه مشقت و باز ماندن خود را حضرت فرمودند كه ميان خود را سخت بر بنديد و چهار ذرعى را بر بالاى شكم نيز ببنديد محكم چنين كردند آن

420