جهاد بسته باشند و مناسبتش با آية آنست كه مىبايد هميشه آخر أسب پر باشد و أو خورد در شب و روز اندرون طويله در وقتي كه بيرون گرم باشد ، و در بيرون وقتي كه در بهار بند باشد ، پس چنانكه ثواب آن را فرموده است كيفيت نگاه داشتن آن را نيز فرموده است .
و صدوق گفته است كه مرويست بعنوان تواتر از طرق عامّه و خاصّه كه همين آية در شأن حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه نازل شده است و سبب نزول آية اين بوده است كه آن حضرت چهار درهم داشتند يكى از آنها را در روز تصدق فرمودند ، و يكى را در شب به سايل دادند ، و يكى را پنهان دادند ، و يكى را در حضور مردمان به سايل كرامت كردند ، و غرض آن حضرت آن بود كه در همه وقتي اين ثواب را دريافته باشند و تعليم كنند كه تصدق در همه أحوال خوبست هر چند در شب و در پنهان بهتر است اما اگر سايل در روز طلب كند تاخيرش خوب نيست و هم چنين اگر در حضور مردمان طلب كند تعويقش خوب نيست و آن چه آن حضرت فرموده بودند خوب بوده حق سبحانه و تعالى آن حضرت را مدح فرمود بر اين عمل تا ديگران تأسّى كنند آن حضرت را و چون بحسب ظاهر اين دو روايت مخالفت دارند صدوق تأويل كرده است كه ظاهر آية أعم است از هر انفاقى كه در راه خدا كنند خواه به سايل دهند و خواه شمشير بخرند از جهة جنگ يا علف بخرند از جهة جنگ يا علف بخرند از جهة چهارپايان پس ممكن است كه أول در شأن آن حضرت نازل شده باشد و حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله فرموده باشند كه هر كه نفقه چهار پاكند در اين آية داخل است .
و صدوق گفته است كه مىبايد كه چنين اعتقاد كند بنا بر آن كه هر دو متواتر باشد و الا ممكن است كه يكى از اين دو واقع باشد چون هر دو حديث

380