برهنه در آفتاب قيامت ، و حجى به جا آور از جهة أهوال عظيمه كه در پيش دارى ، و دو ركعت نماز بكن در ميان شب از جهة تنهائى قبر اگر ممكن باشد ، كلمه خيرى بگو ، و اگر خواهى كلمه شرّى را به گويى مگو و خاموش باش ، يا تصدقى كن بر درويشى ، يعنى اعمال خير توشه آخرتست از ابتداى مرگ تا وقتي كه داخل بهشت شوى شايد كه به سبب اين اعمال نجات يأبى اى درويش بي توشه از مشقت و عذابهاى روزى كه دشوار خواهد بود بر جمعى كه توشه نداشته باشند و دنياي خود را دو شاهى كن يكى آن كه صرف عيال خود كنى ، و دويم آن چه از جهة خود پيش بفرستى كه در راه حق سبحانه و تعالى صرف كنى از جهة آخرتت ، و سيمين ضرر ندارد و نفع ندارد يعنى هر چه دارى بقدر ضرورت عيال قدرى نگاه دار باقي را پيش بفرست كه بهترين توشه هاست و هر چه نگاه مىدارى سبب حسرت و ندامت خواهد بود نگاه مدار و چنان كه مالت را دو قسمت كردى سخنت را نيز دو قسمت كن يكى در طلب قوت لا يموت كه از حلال به همرسانى ، و يكى از جهة آخرت كه ذكر و قران و كلمات خير است ، و كلمه سيم كه عبث گفتگو كنى ضرر دارد و نفع ندارد و بان متكلم مشو ، پس از روى حسرت گفت كه مرا كشته است و مىكشد غم روزى كه تدارك آن نمىتوانم كرد يا به حقيقت آن روز نمىتوانم رسيد و آن روزيست كه گذشت و هر چه امروز تدارك آن كنى تدارك همين روز كرده چون هر نفسي از عمر سرمايه است و در موثق از آن حضرت صلوات الله عليه منقول است كه أبو ذر رحمة الله عليه آن مقدار را از ترس حق سبحانه و تعالى كريست كه چشمش ضعيف شد و بدرد آمد به أو گفتند يا ابا ذر كاش دعا مىكردى كه حق سبحانه و تعالى چشمت را شفا مىداد در جواب گفت كه چندان در غمم كه أصلا

357