< فهرس الموضوعات > باب الحداء و الشّعر في السّفر < / فهرس الموضوعات > باب الحداء و الشّعر في السّفر ( روى السّكونيّ بإسناده قال قال رسول الله صلَّى الله عليه و آله زاد المسافر الحداء و الشّعر [ و ] ما كان منه ليس فيه خناء ) ( 1 ) اين بابى است در حدى خواندن از جهة راندن شتر و شعر خواندن در سفر منقولست در قوى كالصحيح از سكونى به اسنادى كه أو دارد هميشه از حضرت سيد المرسلين صلَّى الله عليه و آله و اسنادش حضرت امام جعفر صادق است از حضرت امام محمد باقر تا حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليهم كه آن حضرت فرمودند كه توشه مسافر حدى است و شعري كه هجو نباشد و فحش نباشد اما حدى : خواندنى است بعنوان خاصي كه از افراد غنا است و شتر از شنيدن آن به طرب مىآيد و مسافت دراز را به اندك زماني طي مىكند ، و اگر بسيار بخوانند مىرود تا مىافتد از حركت و هلاك مىشود ، و اين مشهور است و حكايت بسيار در اين باب در كتب مسطور است و ظاهر أكثر أصحاب استثناء حدى است از غنا باين حديث و خالى از اشكالى نيست و أحوط تركست .
و ديگر شعريست كه در آن فحش نباشد و ظاهرا شعر خواندن كه كلام موزونست از جمله مباحات باشد بالأصالة و اگر در حمد و ثناى الهى ، و مدايح حضرات أئمة صلوات الله عليهم باشد مستحب است گفتن و خواندن آن چون طبايع الفتى بكلام موزون دارند و آن الفت سبب كثرت

345