فرمودند كه مصاحبت با كسى كن كه تو مستفيد شوى از أو و با كسى مصاحبت مكن كه أو مزين شود .
چنانكه منقولست از حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه كه اگر كسى عاقل باشد باكى نيست كه با أو مصاحبت كنى اگر چه كريم نباشد و از عقلش منتفع شود اما اجتناب كن از اخلاق و افعال بدش ، و باكى نيست كه مصاحبت كنى با كريم هر چند عقلش كامل نباشد از كرمش منتفع شود و اگر هيچ يك از اين دو صفت نداشته باشد به آن كه بخيل أحمق باشد از أو بگريز نهايت گريختن .
و منقولست كالصحيح از حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه كه متابعت كن كسى را كه نصيحت كند ترا و بگرياند ترا و مصاحبت مكن با كسى كه مدح تو كند و ترا خندان كند و عيبهاى ترا پنهان كند و كالصحيح از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقولست كه دوستترين برادران من نزد من كسى است كه عيبهاى مرا به هديه آورد نزد من ، و ظاهر است كه مراد اينست كه شما مىبايد كه از دوستى خوشحال باشيد كه عيبهاى شما را به شما گويد تا در ازاله آن بكوشيد ، و بهترين طرق از جهة معرفت عيوب خود آنست كه هر چه ديگرى كند و در نظرت قبيح باشد آن را نكنى .
< صفحة فارغة > [ مصاحبت كن با كساني كه مثل تو باشند ] < / صفحة فارغة > ( و روى شهاب بن عبد ربّه قال قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه قد عرفت حالي و سعة يدي و توسعى على اخوانى فاصحب النّفر منهم في طريق مكَّة فاوسّع عليهم قال لا تفعل يا شهاب ان بسطت و بسطوا أجحفت بهم و ان هم أمسكوا اذللتهم فاصحب نظرائك اصحب نظرائك )

339