فرمودند سه كس را كسى كه توشه خود را در سفر يا در سفر و حضر تنها خورد به آن كه با أو كسى نباشد يا چيزى از آن به فقرا كه همراهند ندهد ، و كسى كه در خانه تنها بخوابد ، و كسى كه به صحرا و بيابان رود تنها و اينها در صورت خوف بسيار حرامست و خوف نادر مكروه است و ظاهر عبارت أعم است از آن كه خوف باشد يا نه و اگر مضطر شود و با ذكر خدا باشد تنها نيست ( و روى محمّد بن سنان عن إسماعيل بن جابر قال كنت عند أبى عبد الله صلوات الله عليه صلوات الله عليه بمكَّة إذ جاءه رجل من المدينة فقال له من صحبك فقال له ما صحبت أحدا فقال له أبو عبد الله صلوات الله عليه اما لو كنت تقدّمت إليك لأحسنت أدبك ثمّ قال واحد شيطان و اثنان شيطانان و ثلاثة صحب و أربعة رفقاء ) ( 1 ) و كالصحيح منقولست از إسماعيل ثقة و ظاهرا از كتاب أو ديده است و موافق مشهور ضعيف است كه گفت نزد حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه بودم در مكة معظمه كه شخصي از مدينه مشرفه به خدمت آن حضرت مشرف شد حضرت فرمودند كه با كه رفيق بودى يعنى كسى ديگر با تو بود يا تنها آمدى آن شخص گفت با كسى رفيق نبودم پس حضرت فرمودند كه اگر من پيشتر به تو گفته بودم كه تنها سفر مكن و كرده بودى نيكو تأديبي مىكردم يعنى به تعزير و چون نگفته بودم پيشتر از اين باين فرمودن تعزيرت مىكنم كه چرا مسائل خود را ياد نمىگيرى پس حضرت فرمودند كه يك كس كه بسفر رود تنها بمنزله شيطانست و دو كس دو شيطانند و سه كس مصاحبانند و چهار نفر رفيقانند و ظاهر آنست كه مصاحبت را زيادة از سه كس خوب نيست و رفيق هر چند بيشتر است بهتر است و الله تعالى يعلم

336