شفقت كردن مطلوبست چه جاى آن كه آن جماعت ملاطفت نمايند ، و كسى كه نداند و به جا نياورد حق نمك را با كساني كه حق نمك أو را مىدانند و همين كه با يكديگر چيزى خوردند يا چيز كسى را خوردند مىبايد كه نه مثل سابق باشند ، و كسى كه نداند مخالفت نمودن با كسى كه با أو مخالفت نمايد يعنى دشمنى نيز مرتبه دارد اگر كسى با اين كس ستمى كند همان مقدار جزا دارد بغير از فحش كه جزاى أو با حاكم شرعست كه حد بزند ، و اگر كسى مشتى بر كسى زند و مشت زدن يا سختتر زدن جايز نيست چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه * ( فَاعْتَدُوا عَلَيْه بِمِثْلِ مَا اعْتَدى عَلَيْكُمْ ) * و در أكثر نسخ به قافست يعنى خلق خود را نيكو كردن يا كسى كه با اين كس خلق را نيكو مىكند يا آن كه با خلق مردمان چنان سر كند كه ايشان با أو سر مىكنند كه اگر بر أو تكبر كنند أو استغنا ورزد از ايشان و اگر با أو خوبى كند أو خوبى كند و در بعضي از نسخ أول به قافست و ثاني به فاست يعنى خلق خوب داشته باشد يا كساني كه با أو بد كنند به آن كه به إزاء بدى نيكى كند و اين بهتر است و به همه اين مضامين روايات وارد شده است ( و روى صفوان الجمال عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال كان أبى صلوات الله عليه يقول ما يعبأ بمن يؤمّ هذا لبيت إذا لم يكن فيه ثلث خصال خلق يخالق به من صحبه و حلم يملك به غضبه و ورع يحجزه عن محارم الله عزّ و جلّ ) * ( 1 ) و منقولست به أسانيد صحيحه از صفوان و از محمد بن مسلم و از ميسر و غير ايشان از حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليهما كه فرمودند كه اعتنائى و اهتمامى نيست به شان كسى كه قصد حج يا عمره اين خانه كند هر گاه نبوده باشد در أو اين سه خصلت .

322