مكة و جمعى كه بيرونند حضرت فرمودند كه مراد از اين آية خانهاى مكة است كه أهل آن خانها و جماعتى كه وارد مىشوند در خانها مساويند و از اين جهت سزاوار نبود كه بر خانها در نصب كنند زيرا كه حاجيان را حق هست كه با أهل مكة در يك خانه باشند يا آن كه حاجيان در فضاى خانهاى مكَّيان نزول كنند تا مناسك حجرا به جا آورند و نكته گفته‌اند كه چون مكة را عنوة و قهرا گرفتند مال همه مسلمانان است پس مسلمانان با ايشان حق دارند و حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله باين عنوان مقرر فرمودند كه در عرض سال أهل مكة در آن خانها باشند و اگر جمعى از جهة حج يا عمره بيايند ايشان را در خانها جا دهند تا انقضاى افعال حج و عمره .
و محتمل است حتى انتهاى حق نباشد بلكه علت اداى حج و مناسك حج باشد يعنى چون جا ندارند ايشان را جا دهند تا ايشان مناسك حج خود را به جا توانند آورد و به درستى كه أول كسى كه از جهة خانهاى مكة تجويز كرد كه در بنشانند معاوية بود .
و بر اين مضمون است صحيح حفص بن بخترى و حسن كالصحيح حسين كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه أول كسى كه بر در خانه خود درى دو لنگه آويخت أو بود و سبب منع حاج شد از حقي كه حق سبحانه و تعالى از جهة ايشان مقرر فرموده بود بموجب اين آية و مقرر چنين بود كه چون جمعى از خارج مكة معظمه وارد شوند در خانهاى ايشان جا كنند تا حج را به جا آورند و معاوية صاحب سلسله ايست كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه أو را در زنجيرى در مىآورند كه هفتاد گز باشد زيرا كه أو ايمان نخواهد آورد به خداوند عظيم و تا آخر آية در شأن أو نازل شده است

28