در حرم كه بچرد و هر چه خواهد ( و ما يأكله الإبل فليس به باس ان تنزعه ) ( 1 ) و ظاهرا اين عبارت صدوق است چون در كافى و تهذيب تا ما شاء از حريز نقل كرده‌اند .
و مضمون حديث صحيح جميل و محمد بن حمرانست كه گفتند سؤال كرديم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از گياهى كه در زمين حرم است آيا مىتوان كندن حضرت فرمودند كه اما چيزى كه شتر مىخورد باكى نيست كه آن را شتر بكند يا تو بكنى چون بلفظ تنزعه واقع است ، و إبل مؤنث سماعى است و علما حمل به آن كرده‌اند كه شتر بكند چون در أحاديث سابقه گذشت كه لا يختلى خلاها و شك نيست در اين كه أحوط نكندنست اما خوردن شتر بىدغدغه است ( و سأله سليمان بن خالد عن الرّجل يقطع من الأراك الَّذى بمكَّة قال عليه ثمنه يتصدّق به و لا ينزع من شجر مكَّة شيئا الَّا النّخل و شجر الفواكه ) ( 2 ) و در حسن و موثق كالصحيح منقولست از سليمان كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصي كه قطع كند از چوب أراك كه به آن مسواك مىكنند از مكة حضرت فرمودند كه بهاى آن را تصدق مىكند و از درخت مكة چيزى را قطع نمىكند مگر درخت خرما يا درختان ميوه ها را ( و روى محمّد بن مسلم عن أحدهما صلوات الله عليهما قال قلت له المحرم ينزع الحشيش من غير الحرم فقال نعم قلت فمن الحرم قال لا ) ( 3 ) و كالصحيح منقولست از محمد از حضرت امام محمد باقر يا

263