< صفحة فارغة > [ شجر حرم ] < / صفحة فارغة > ( و روى عن معاوية بن عمّار قال قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه شجرة أصلها في الحلّ و فرعها في الحرم فقال حرم أصلها لمكان فرعها قلت فانّ أصلها في الحرم و فرعها في الحلّ قال حرم فرعها لمكان أصلها ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه منقول است از معاوية كه گفت عرض نمودم به آن حضرت صلوات الله عليه كه هر گاه بيخ درختى در حل باشد و شاخش در حرم باشد حكمش چونست حضرت فرمودند كه اصلش حرام است كه آن را ببرند يا تيشه و تبرى بر آن زنند چون سبب سرايت ضرر است در شاخ يا آن كه به سبب شاخ محترم شده است و حكم درخت حرم دارد عرض نمودم كه اگر بيخش در حرم باشد و شاخش در خارج حرم چونست مىتوان آن شاخ را بريدن فرمودند كه فرعش حرام شده است از جهة اصلش و نمىتوان بريد چون صادقست كه شجر حرمست و هم چنين اگر مرغى بر آن شاخ نشسته باشد شكار نمىتوان كرد از جهة اصلش و نمىتوان بريد از جهة احترام آن شاخ چنانكه سكونى نيز روايت كرده است از حضرت أمير المؤمنين صلوات الله عليه اگر چنين مرغى را شكار كند كفاره مىدهد ( و روى حريز عنه صلوات الله عليه انّه قال كلّ شيء ينبت في الحرام فهو حرام على النّاس أجمعين الَّا ما أنبتّه أنت أو غرسته و قال صلوات الله عليه يخلَّى عن البعير في الحرم يأكل ما شاء ) ( 2 ) و به أسانيد متكثرة صحيحه منقولست از حريز كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر چه در حرم مىرويد بر همه عالميان حرامست مگر آن چه را خود كشته باشى از حبوب يا درختى باشد كه خود كشته باشى و آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه شتر را سر مىتوان داد

262