و خشوع و تذلل و تضرع و زارى باشد و با آن كه منافع اخروى هست منافع دنيوي نيز بيابند ، و أهل مشرق از جهة أهل مغرب چيزهاى مشرقى بياورند و بر عكس و هم چنين أهل بحر و برّ از يكديگر منتفع شوند و هر چه جمع كرده باشند در راه حق سبحانه و تعالى صرف نمايند و چندين هزار كس از ايشان منتفع شوند با آن كه چون أئمة هدى در آن طرف مىباشند بعد از حج به ملازمت ايشان رسند در حيات و مسائل خود را اخذ نمايند و بعد از وفات و غيبت به زيارة ايشان فايز شوند قطع نظر از آن كه در هر منزلي ايشان را معرفتي حاصل مىشود و قدر نعمتهاى الهى را مىدانند و خداوند خود را ياد مىكنند هميشه چون هميشه خوفي و مشقتى هست و همه يك جهة ديگر و يك مطلب شده‌اند ، و در حالت احرام متذكر مىشوند صحراى قيامت را كه همه كفنها در دوش محشور خواهند شد ، و مظنون اين ضعيف آن است كه تا به مكة معظمه نروند خداوند خود را نمىشناسند و يك جا فرموده است حق سبحانه و تعالى كه * ( لِيَشْهَدُوا مَنافِعَ لَهُمْ ) * يعنى تا در يابند منفعتهاى بسيار از جهة خود و آن چه در فضايل حج گذشت در هيچ عبادتي اين مقدار فضايل مذكور نيست و همان كافى است .
و جمعى از محققين گفته‌اند كه هر عبادتي را كه آدمي وجهش را مىداند بر نفس آسانتر است و في الحقيقة از جهة آن وجه مىكند ، و هر چه وجهش را نداند تعبّدا آن را به جا مىآورد و اين مشكلتر است و ثوابش بيشتر است .
< صفحة فارغة > [ بي احترامى به كعبه ] < / صفحة فارغة > ( و قال الصّادق صلوات الله عليه في حديث خبر اخر يذكر فيه الاسلام و الايمان و لو انّ رجلا دخل الكعبة فبال فيها معاندا اخرج من الكعبة و من الحرم و ضربت عنقه )

252