سر آن حضرت را تراشيد معمر و در أجداد أو اختلافى هست در ميان كافى و اين نسخه به جاى حارث هرابه است و به جاى عرفج عريج و به جاى عوف غوث پس به به معمر گفتند كه سر حضرت را مىتراشى و گوش حضرت در دست تست و استره در دست دارى يعنى بر حضرت تسلط دارى و از اين جهة عرب سر نمىتراشيدند كه بدست خود ديگرى را بر خود مسلط كنيم كه اگر خواهد ما را تواند كشت معمر گفت كه من فضيلت عظيم مىدانم كه خدمت آن حضرت را مىكنم و هميشه معمر سر آن حضرت شانه مىكرد و در اينجا سهوى شده است و ظاهرا در نسخه كافى كه در نزد صدوق بوده است اشتباهى بوده است و در كافى چنين است كه و كان معمر هو الَّذى يرحل لرسول الله صلَّى الله عليه و آله فقال رسول الله صلَّى الله عليه و آله يا معمر انّ الرّحل اللَّيلة لمسترخ ) * مضمونش اين است كه همين سر تراش حضرت بار شتر حضرت را مىبست پس حضرت فرمودند كه اى معمر تنگ بار را خوب نكشيده و سست است معمر گفت پدر و مادرم فداى تو باد من تنگ بسته بودم چنانكه هميشه مىبستم و ليكن بعضي از حاسدان چنين كرده‌اند كه شايد اين خدمت را از من بگيرى و به ديگرى دهى حضرت فرمودند كه چنين نخواهم كرد و محتمل است كه در حديث ديگر زيادتى شانه كردن باشد آن را ذكر كرده باشد و اين جمله چون فايده معتدٌّ بهى نداشت انداخته باشد چون بسيار بعيد است كه صدوق هيچ ملاحظه نكرده باشد ما بعد را ( و كان ثوبا رسول الله صلَّى الله عليه و آله اللَّذان أحرم فيهما يمانيّين عبرى و أظفار ) ( 1 ) بعد از اين خواهد آمد در صحيح از معاوية بن عمار كه حضرت امام

210