خواهيد شد اگر خدا خواهد در حالتي كه أيمن باشيد و سرها تراشيده باشيد و تقصير كرده باشيد و خوف نداشته و ظاهر تعليق حكم بر وصفى مشعر است به علت آن وصف ، عرض نمودم كه چرا رفتن به پاى خود پياده بسوى مسجدى كه مشعر الحرام است بر روى كوه بر نو حاجى واجب است يعنى مستحب مؤكد است حضرت فرمودند كه به سبب اين مستوجب دخول جنت شود و سير كردن در ميان بهشت ( و روى معاوية بن عمّار عن أبي عبد الله صلوات الله عليه قال الَّذى كان على بدن النّبيّ صلَّى الله عليه و آله ناجية بن جندب الخزاعي اسلمىّ و الَّذى حلق رأسه صلوات الله عليه يوم الحديبيّة خراش بن أميّة الخزاعي و الَّذى حلق رأسه عليه السّلام في حجّته معمر بن عبد الله بن حارث بن نصر بن عوف بن عرفج بن عدي بن كعب فقيل له و هو يحلقه يا معمر اذن رسول الله صلَّى الله عليه و آله في يدك قال و الله انّي لا عدّه فضلا علىّ من الله عظيما و كان معمر بن عبد الله يرجل شعره ) ( 1 ) و به أسانيد صحيحه منقول است از معاوية كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه در وقت رفتن به حج چون حضرت صد شتر با خود بردند شخصي كه موكَّل بود بر شتران آن حضرت ناجية بن جندب بود كه اصلش از قبيلهء خزاعة بود و در ميان اسلم بسر مىبرد يا بر عكس در روز حديبيه كه مانع شدند قريش حضرت و أصحاب أو را و صلح نمودند كه سال ديگر مكة را خالى كنند و همه به در روند ، و حضرت و أصحاب عمره قضا را به فعل آورند ، و چون صلح واقع شد حضرت شتران را در حديبيه كه به تخفيف و تشديد يا هر دو جايز است گشتند و سر تراشيدند و محل شدند و كسى كه سر حضرت را تراشيدند خراش بود ، و كسى كه در حج وداع

209