روز زيرا كه باد محبوس است در زير آن ركن .
ذكر كرده است صدوق از عزرمى كه من در خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه بودم در حجر إسماعيل در زير ناودان طلا و شخصي با شخصي مجادله مىكرد و يكى به ديگرى مىگفت كه و الله نمىدانى كه بادها از كجا مىآيد پس چون مجادله ايشان بسيار شد حضرت به أو فرمودند كه آيا تو مىدانى كه از كجا مىآيد گفت نه و ليكن مىشنوم كه مردمان چيزها مىگويند پس من به حضرت عرض كردم كه از كجا مىوزد بادها حضرت فرمودند كه بادها محبوس است در زير ركن شامي پس هر گاه كه حق سبحانه و تعالى مىخواهد كه بادي از بادهاى چهارگانه را بفرستد آن را مىفرستد به قدرى كه اراده مىفرمايد و از جانبي كه مىخواهد مىفرستد اگر جنوب خواهد جنوب مىفرستد و اگر شمال خواهد شمال و اگر صبا خواهد صبا و اگر دبور خواهد دبور مىفرستد . چنانكه در باب استسقا گذشت و علامتش اينست كه در زمستان و تابستان و شب و روز مىبينى كه اين ركن متحركست .
و دور نيست كه مراد از آن حركت جامه آن ركن باشد و أكثر أوقات آن جامه متحركست و ممكن است كه آن حركت مخفى كند و محسوس نشود يا ملك الرياح در آنجا نشيند و بادها به أطراف فرستد از زدن بال بر هم چنانكه گذشت يا بالخاصيه حق سبحانه و تعالى آن ركن را سبب بادهاى عالم كرده باشد و ظاهر نيست كه اين حديث را البتة حضرت فرموده باشند و بر تقدير صحت ممكن است كه معنى حديث را ايشان دانند و ما ندانيم و أولى آنست كه در أمثال اين حديث جزم نكنند و رد نكنند به سبب نفهميدن و شما را نداده‌اند از علم مگر اندكى و أرباب كشف و عيان بسيار است كه

20