و كلينى نيز نقل كرده است كه زراره نقل كرده است كه ذبيح إسماعيل ، بود و علي بن إبراهيم عليه السلام در تفسيرش در حسن كالصحيح از معاوية بن عمار از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و كلينى در صحيح از ابان از أبو بصير روايت كرده است از حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليهما كه جبرئيل در روز هشتم ذي الحجة به نزد حضرت إبراهيم عليه السّلام آمد نزد زوال آفتاب و گفت يا إبراهيم آب بردار از جهة خود و از جهة أهل خود چون در عرفات و مشعر و منى آب نبود و از اين جهة يوم التروية مىگويند روز هشتم را پس جبرئيل حضرت إبراهيم را به منى آورد و نماز ظهر و عصر و مغرب و عشا و صبح را در منى به جا آورد و بعد از نماز حضرت إبراهيم را به عرفات برد و أو را در نمره كه بطن عرفه است فرود آورد كه از جمله عرفات نيست و از حدود عرفاتست و چون زوال شد حضرت إبراهيم غسل كرد و نماز ظهر و عصر را به يك اذان و دو اقامه به جا آورد و در آنجا از سنگ سفيد مسجدى بنا كرد كه معروف بود به مسجد إبراهيم و اين مسجد در نمره بود و سنت است كه أمير حاج نماز را در اين مسجد به جا آورد پس إبراهيم را به عرفات برد و به أو گفت در اينجا اعتراف كن به گناهان و بشناس عبادات حج را يا محل آنها را و از اين جهة آن موضع را عرفات ناميدند و تا غروب آفتاب در آنجا وقوف نمود پس از آنجا روانه شدند و جبرئيل با إبراهيم گفت كه ازدلف إلى المشعر الحرام كه پيشتر آ بسوى مشعرى كه محترم است يا تقرب جو بحق سبحانه و تعالى در اينجا از اين جهة مشعر ناميده شد به مزدلفه و چون أو را به مشعر الحرام آورد نماز شام و خفتن را به يك اذان و دو اقامه به جا آورد و شب را در آنجا بروز آورد و در سنه [ يعنى خواب ] به أو نمودند كه پسر را مىكشد و چون

176