و در صحيح به طرق متعددة از سيف منقول است كه به خدمت حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه عرض نمودم كه ما هميشه پياده به حج مىرفتيم تا آن كه حديثي از شما بما رسيده است كه سواره بهتر است چه مىفرماييد حضرت فرمودند كه مردمان جمعى پياده حج مىكنند و جمعى سواره يعنى هر دو خوبست عرض نمودم كه كداميك نزد شما بهتر است تا آن را به جا آوريم حضرت فرمودند كه سوار شويد كه آن نزد ما محبوبتر است زيرا كه اگر سوار شويد قوت دعا و عبادت شما بيشتر خواهد بود . و از أمثال اين حديث ظاهر مىشود كه أحاديث پياده محمولست بر تقيه و أقل مرتبه اش مخالفت سنيانست كه در همه جا مطلوبست خصوصا در اين مسأله كه هر سال چندين هزار كس از ما وراء النهر و هند به حج مىروند و قليلي بر مىكردند از جهة فتواى ملاعين سابقه و در هر زيارتي پياده رفتن ضرر ندارد و چون منازل همه آبادانست اگر بمانند روز ديگر مىتوانند رفت به خلاف راه مكة كه ماندن و مردن به يك ديگر مقرونست و الله تعالى يعلم ( و الجمع ما بين الخبرين في هذا المعنى ما رواه أبو بصير عن الصّادق صلوات الله عليه انّه سأله عن المشي أفضل أو الرّكوب فقال إذا كان الرّجل موسرا فمشى ليكون اقلّ لنفقته فالرّكوب أفضل ) ( 1 ) و صدوق مىگويد كه جمع كردن ميان اين دو نوع از خبر در اين معنى و اين مصطلح علماست چون در هر طرفي أحاديث بسيار واقع است پس مراد از اين دو خبر دو نوع است نه دو فرد : روايت موثق أبو بصير است كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم كه پياده أفضل است يا سواره حضرت فرمودند كه هر گاه شخصي مال داشته باشد و از جهة بخل و خسّت پياده رود تا خرجش كمتر باشد در اين صورت سواره أفضل است

128