آمد ، و اگر پياده روى فضيلت نمىداشت نذر منعقد نمىشد و أمثال اين اخبار بسيار وارد شده است و أحاديث صحيحه و موثقه و حسنه وارد شده است كه سواره رفتن بهتر است چنانكه خواهد آمد با وجه جمع به چند عنوان يكى آن كه اگر از جهة خسّت و بخل پياده رود سواري بهتر است دويم آن كه اگر مركوب داشته باشد كه چون عاجز شود سوار شود پياده رفتن خوبست سيم آن كه سواري بهتر است اگر تواند كه زودتر برود به مكة و مشغول عبادت شود در آنجا ( و من مشى عن جمله كتب الله له ثواب ما بين مشيه و ركوبه ) ( 1 ) و كسى كه اندك زماني پياده شود اگر چه از جهة قضاى حاجت باشد و تند رود تا سوار شود چنانكه متعارفست الحال حق سبحانه و تعالى ثواب پياده رفتن أو تا سوار شدن در نامه عملش مىنويسد ( و الحاجّ إذا انقطع شسع نعله كتب الله له ثواب ما بين مشيه حافيا إلى متنعّل ) ( 2 ) و هر گاه بند نعلين حاجى گسيخته شود و پا برهنه رود تا خود را به كفش رساند يا بند نعلين ديگر بر آن بدوزد حق سبحانه و تعالى ثواب پا برهنه رفتن اين مقدار از زمان را در نامه عملش مىنويسد و ظاهرا پا برهنه رفتن مطلوب نباشد چنانكه در حديث صحيح وارد شده است و اين حديث منافاة ندارد با آن حديث زيرا كه بيان ثواب بلا مىكنند كه اگر اين مقدار محنت به أو رسد اين ثوابش كرامت مىفرمايد و حديث سابق نيز باين معنى اظهر است بلكه

126