صلوات الله عليه فرمودند كه هر كه هر روز بيست و پنجم رتبه بگويد ( اللَّهمّ اغفر للمؤمنين و المؤمنات و المسلمين و المسلمات ) ( 1 ) حق سبحانه و تعالى بعدد هر مؤمني كه بوده‌اند و هر كه خواهد بود تا روز قيامت حسنه در نامه عمل أو بنويسد و سيئه محو كند و درجه بلند كند .
و در حسن كالصحيح از آن حضرت صلوات الله عليه منقول است كه هر كه دعا كند مىبايد كه دعاى أو عام باشد به آن كه أول تصريح كند أسامي مؤمنين و مؤمنات را و در همه ضماير متكلم مع الغير بياورد و اين تغيير در دعاهاى منقوله نيز ضرر ندارد مثلا اگر در واقع چنين باشد كه اللهم اغفر لي را بگويد اللهم اغفر لنا چون از جانب ايشان مرخصيم و در اين باب أحاديث بسيار وارد شده است و بعضي از اينها نيز گذشته است و ديگر خواهد آمد ( و من مرّ بين مأزمي منى غير مستكبر غفر الله له ذنوبه ) ( 2 ) و كالصحيح منقول است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه هر كه بگذرد به ميان دو تنگناى منى نه از روى تكبر حق سبحانه و تعالى گناهان أو را بيامرزد ، و در محاسن مذكور است كه راوي گفت عرض نمودم كه استكبار كدام است حضرت فرمودند آنست كه حقرا نشناسد و أهل حقرا حقير داند و چنانكه سابقا گذشت و أحاديث متواتره وارد است كه أكثر أوقات كه اطلاق تكبر مىكنند در أمثال اين مواضع مراد ايشان مخالفت حق است از أهل ملل باطله غير مذهب اماميه و هر جا اماميه مىگويند اثنا عشريه مىخواهند ، و مراد از اثنا عشريه آنست كه غير ايشان را امام نداند تا هر معصومى كه از أئمة اثنا عشر كه در زمان أو باشند اعتقاد

105