إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 708)

عليه كه حضرت سيد الانبياء صلى الله عليه و آله فرمودند كه هر كه نيكى كند به شخصى از اهل بيت من در روز قيامت من مكافات خواهم كرد او را به شفاعت ( و قال صلَّى الله عليه و آله انّي شافع يوم القيمة لاربعة اصناف و لو جاؤا بذنوب اهل الدّنيا رجل نصر ذرّيتي و رجل بذل ماله لذرّيتي عند الضّيق و رجل احبّ ذرّيتي باللَّسان و القلب و رجل سعى فى حوائج ذرّيتي اذا طردوا و شرّدوا ) ( 1 ) و بطرق متكثره كالصحيحه منقولست از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله فرمودند كه در روز قيامت من شفاعت خواهم كرد البته از جهة چهار طايفه هر چند گناهان ايشان مثل گناهان كل اهل دنيا باشد .
اول : شخصى كه يارى كند ذريّت مرا دويم : شخصى كه مال خود را به ذريّت من بدهد . اگر چه از وجه خمس يا حق امام باشد .
سيم : شخصى كه دوست دارد ذريّت مرا به زبان و دل به آن كه با ايشان محبّت قلبى داشته باشد و اگر جائى حرف خيرى توان گفت بگويد .
چهارم : كسى كه سعى كند در قضاء حوائج ذريّت من در وقتى كه ايشان از شهر يا از در خانه أرباب دنيا رانده شوند .
ابن جمهور أحسايى از علامه حلى روايت كرده است در كتاب غوالى اللَّئالي كه چون اهل قم هميشه شيعه بودند خلفاء بنى عباس غالبا نواصب را بر ايشان والى مىكردند تا آن كه جمعى از سادات را شهيد كردند علويه فرزندان خود را برداشت و از قم بيرون آورد كه مبادا آنها را بكشند و از شخصى تفحص

91