امتنع منها كما منع و معلوم من معنى قوله و طوى فراشه ترك المجامعة ) * ( 1 ) و به اسانيد متكثره صحيحه منقول است از عبيد الله بن على حلبى كه هر گاه در اين كتاب حلبى تنها اطلاق مىكنند مراد از آن عبيد الله است و جمعى ديگر كه ايشان را حلبى گويند برادران و برادر زاده هاى اويند و همه ثقه‌اند و ليكن اگر از ايشان روايت كند نام ايشان را مىبرد تا مشتبه به يك ديگر نشوند و عبيد الله ممتاز است از ايشان بوجوه بسيار يكى آن كه كتاب خود را بر حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه عرض نمود و حضرت تحسين و تصحيح فرمودند و آن كتاب نزد محدثين بمنزله تصنيف آن حضرت شده بود ، دويم كه است كه طريق او به حضرت صحيح نباشد صدوق و شيخ هر يك به او پنج سند صحيح و هفت كالصحيح دارند و كلينى طرق بسيار دارد و اكثر اوقات از طريقى روايت مىكند كه ابراهيم بن هاشم در آن سند هست و نزد كلينى ثقه بوده است و فوق ثقه و از طرق صحيحه نيز روايت مىكند و شكى نيست در آن كه كتاب او را همه داشته‌اند و چنين كتابى ممتنع عاديست كه مشهور نشود بلكه متواتر بوده است و كافى كه هفتصد سال است كه نوشته شده است و علماء شيعه هميشه مخفى مىداشته‌اند نزد ما متواتر است از كلينى و عبيد الله تا كلينى صد سال فاصله بود تقريبا و در هر عصرى زياده از هزار محدث بودند چنين كتاب مخفى مىماند كه محتاج بسند باشد و نيست كتابى از كتب بعد از او كه آن كتاب مشحون از احاديث او نباشد مثل كتب حماد و حسين بن سعيد و بن ابى عمير و بزنطى و برقى و صفار و ابن الحجاج و ابن ابى نجران و ابن المغيره و غيره ايشان كه از تتبع ظاهر مىشود و همه موافقند من حيث اللَّفظ غالبا و

684