( 1 ) و در حسن كالصحيح و در صحيح منقول است از محمد كه گفت عريضه نوشتم به خدمت حضرت امام رضا صلوات الله عليه و سؤال كردم كه آيا وصى اطفال يتيم زكات فطر يتيمان را مىدهد هر گاه مال داشته باشند يعنى قوت ساليانه و يا زياده بر آن حضرت نوشتند كه نيست زكاتى بر يتيمان و سؤال اگر چه از فطره است جواب عام است و ممكن است كه مراد زكات فطره باشد ليكن اظهر عموم است چنانكه گذشت .
( و ليس على المحتاج صدقة الفطرة من حلَّت له لم تحلّ عليه ) ( 2 ) بر محتاجى كه جايز باشد او را گرفتن زكات و فطره زكات فطر واجب نيست و كسى را كه حلال است گرفتن فطره واجب نيست دادن فطره و بر اين مضمون احاديث بسيار وارد شده است از ائمه هدى صلوات الله عليهم و وجهش اين است كه هلال شوال معتبر است و در همه اوصاف پس اگر در وقت هلال محتاج باشد فطره بر او واجب نيست و حلال است گرفتن و اگر در آن وقت غنى باشد بر او واجب است دادن و ممكن است كه جايز شود گرفتن به آن كه دزد يا غاصب هر چه دارد ببرد بخلاف عكس كه اگر فقير باشد در وقت هلال اگر غنى شود زكات فطر بر او واجب نيست بلكه زكات مال نيز بر او واجب نمىتواند شد چون حول شرط است و آن چه را حول شرط نيست مانند زراعت مىبايد در ملك او بدو صلاح شود و فرض نادرى مىتوان كرد لكن النادر كالمعدوم .
( و روى سيف بن عميرة عن اسحاق بن عمّار قال قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه الرّجل لا يكون عنده شىء من الفطرة الَّا ما يؤدّى عن نفسه وحدها يعطيه عنها او ياكل هو و عياله قال يعطى بعض عياله ) *

662