شد كه در مواضع تقيه چنين مبهم مىفرمايند ، و ظاهر است كه هر گاه ماه سى باشد و بعد از دو سه ساعت از اول شب خروج از شعاع شمس شود پيش از ظهر ديده مىشود پس اگر اين اعتبار مىداشت بنا را بر ديدن نمىگذاشتند با آن كه در اخبار متواتره وارد شده است كه چون به بيند روزه بگيرند و چون به بينيد افطار كنيد و توهم نشود كه اينجا ديده‌ايم زيرا كه يقينا اين معنى مراد نيست كه از جهت آن روز فايده داشته باشد بلكه از جهت روز آينده فايده دارد و لهذا بعد از ديدن بعد از ظهر نمىخورند به اجماع .
و به همين مضمون است كالصحيح يا صحيح از محمد بن عيسى كه گفت نوشتم به خدمت آن حضرت يعنى امام محمّد تقى صلوات الله عليه چون منقول است كه او از آن حضرت صلوات الله عليه روايت كرده است به عنوان مشافهه و مكاتبه كه فداى تو گردم بسيار است كه شب ابر است و ماه شوال را نمىبينند و روزش گاهى پيش از زوال مىبينند و گاهى بعد از زوال پس اگر قبل از زوال ماه را ببينيم افطار كنيم آن روز را و چگونه مىفرماييد حضرت صلوات الله عليه نوشتند كه آن روزه را تمام مىكند زيرا كه اگر ماه سى باز شود غالب آن است كه پيش از زوال مىتوان ديد آن را و چند حديث دگر نيز وارد شده است كه ظاهر آنها نيز اين است كه ديدن قبل از زوال اعتبار ندارد اگر چه همه قابل تاويل هستند و عمده ظاهر اخبار متواتره است و گذشت و خواهد آمد .

633