اطلاق توان كرد و برسان مرا به ماه رمضان آينده با عافيت از جميع بلاها و محنتها و حفظ كن مرا از جميع گناهان و بلاها ، جميع ثناها مخصوص است به آن خداوندى كه مرا ياورى كرد بر روزه اين ماه تا به شب آخر اين ماه رسانيد ما را .
و در شب آخر سنت است آزاد كردن بنده چنانكه روايت كرده است سيد بن طاوس در قوى كالصحيح از محمد بن عجلان از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه فرمودند كه حضرت سيد الساجدين صلوات الله عليه چون ماه رمضان مىشد غلامان و كنيزان را تاديب نمىفرمودند و چون بدى مىكردند آنها را مىنوشتند كه فلان غلام اين كار كرد و فلان كنيز اين كار كرد پس چون شب آخر ماه رمضان مىشد همه را جمع مىفرمودند و آن نوشته را در مىآوردند و بر ايشان مىخواندند كه تو فلان كار و فلان كار كردى و تو را ادب نكردم و تو فلان كار و فلان كار كردى و تو را نزدم و به همه تعليم مىفرمودند كه بگوئيد اى على بن الحسين چنانكه تو بر ما شمردى بديهاى ما را تو را نيز نامه هست كه هر چه كرده‌اي از كوچك و بزرگ بر تو نوشته‌اند و فرداى قيامت هر چه كرده‌اي همه را نزد تو حاضر خواهند ساخت از ما عفو كن تا در آن روز حق سبحانه و تعالى از تو عفو فرمايد پس حضرت مىفرمودند كه كه من عفو كردم همه را از شما و من با شما چنانكه بايد سر نكرده‌ام از تقصيرات من درگذريد ايشان مىگفتند كه از تو بدى صادر نشد هر گز و ليكن حسب الامر شما عفو كرديم حضرت صلوات الله عليه مىفرمودند كه همه را آزاد كردم شما دعا كنيد و بگوئيد كه خداوندا چنانكه ما را از بندگى خلاصى داد تو او را از آتش عذاب خود خلاصى ده ايشان مىگفتند ، و چون روز فطر مىشد هر يك را جايزها مىدادند آن مقدار كه محتاج كسى نباشند .
و هر سال بيست بنده و زياده يا اندكى كم در شب آخر ماه رمضان آزاد

624