إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 708)

مىگويند ، و در دعوات هر يك ممكن است كه مراد باشد و همه نيز ممكن است پس قسم مىدهيم خداوند خود را به همه كه اگر باقى مانده باشد بر من گناهى كه آن را نيامرزيده باشى و خواهى كه مرا به آن حساب كنى يا بر آن عذاب كنى يا به سبب آن حسنات مرا به ديگران دهى يا سيئات ايشان را به من دهى كه طالع نشود صبح اين شب و بسر نيايد اين ماه مگر آن كه گناهان مرا آمرزيده باشى ، و اين عبارت در اين دعا مشكل است بعضى آن را به كسر همزه مىخوانند كه نافيه باشد و در مصباح ان لا يطلع است و در كافى و تهذيب و الفقيه لا ندارد و در بعضى از دعاهاى وداع اعوذ دارد و خوب است و اگر نداشته باشد مراد است اگر به فتح همزه خوانده شود به تقدير كراهت ان يطلع و اين اظهر و اشيع است و اگر به كسر بخوانند بىدغدغه است .
اى بخشنده ترين بخشندگان تو را حمد مىكنيم به جميع حمدها بر جميع نعمتهايى كه اول داده و آن چه آخر كرامت كرده‌اي يا اول حمدها و آخر حمدها آن چه خود را به آن حمد كرده‌اي و آن چه خلايق تو را به آن حمد كرده‌اند كه كار ايشان آن است كه تو را حمد مىكنند و نهايت سعى به جا مىآورند در حمد تو و در ذكر تو و شكر تو كه آن جمعى ايشان را ياورى كرده‌اي بر آن كه حق بندگى را به جا آورند از انواع خلايق از فرشتگان مقرب و از پيغمبران مرسل و آن چه انواع گويندگان تسبيح و تمجيد تو را به آن حمد كرده‌اند به مجموع اين حمدها تو را حمد مىكنم بر اين نعمت عظيمى كه مرا رسانيدى به ماه مبارك رمضان و بر ما بود از نعمتهاى تو و قسمتهاى تو و قسمتهائى كه به ما داده بودى از انواع احسانها و نعمتهاى پى در پى آن مقدار كه نمىتوانيم احصا كردن و تعداد نمودن پس تو راست حمدى كه دايم باشد و در

621