صلوات الله عليه قال قال رسول الله صلَّى الله عليه و آله من فقه الضّيف ان لا يصوم تطوّعا الَّا باذن صاحبه و من طاعة المرأة لزوجها ان لا تصوم تطوّعا الَّا باذنه و امره و من صلاح العبد و طاعته و نصحه لمولاه ان لا يصوم تطوّعا الَّا باذن مولاه و من برّ الولد بأبويه ان لا يصوم تطوّعا الَّا باذن ابويه و أمرهما و الَّا كان الضّيف جاهلا و كانت المرأة عاصية و كان العبد فاسدا و كان الولد عاقّا ) ( 1 ) و منقول است از نشيط از هشام ثقه و ظاهرا از كتاب نشيط بيرون آورده باشد پس صحيح باشد اگر چه كلينى از احمد بن هلال روايت كرده است و صدوق نيز از احمد روايت كرده است از نشيط و احمد ضعيف است و ليكن چون از مشايخ اجازه است ضرر ندارد با آن كه اكثر اوقات اگر از مجروح روايت مىكند طرقى ديگر نيز دارد به او كه از آن حضرت به آن رسيده است كه حكم به صحت كرده است با آن كه حديث را از او وقتى روايت كرده‌اند كه عدل بود و ضبط وقت كرده‌اند كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله فرمودند كه از جمله علم مهمان آن است يعنى مىبايد كه مهمان بداند يا مهمانى چنين كه مىكند عالم است كه روزه سنتى نگيرد مگر به رخصت مهماندار ، و از جمله چيزهائى كه بر زن لازم است كه اطاعت شوهر خود در آن چيز كند آن است كه روزه سنتى بى رخصت و امر شوهر نگيرد ، و از جمله صلاح بنده آن است يعنى بندهء صالح متقى و مطيع و خير خواه آقا آن است كه روزه سنتى بى رخصت آقا نگيرد مبادا ضعيف شود و خدمتى كه واجب است مولاى خود را كند نتواند كرد يا بر تقديرى كه ضعيف نشود رعايت حال مولا كند تا اين مرتبه سبب شفقت آقا مىشود و بسيار باشد سبب آزادى بنده شود ، و از جمله نيكى فرزند به پدر و مادر آن است كه بى رخصت و امر ايشان روزه سنتى نگيرد ، آن كه در زن و

574