اكبر وليّيه عشرة ايّام ولاء إنشاء الله قال مصنّف هذا الكتاب رضى الله عنه و هذا التّوقيع عندى مع توقيعاته إلى محمّد بن الحسن الصفّار بخطَّه صلوات الله عليه ) ( 1 ) و در صحيح بواسطه ابن الوليد از صفار كه ظاهرش شهادت ابن وليد است و كلينى بواسطه عطار از صفار روايت كرده است و شيخ نيز به اين سند صحيح روايت كرده است كه صفار گفت عريضه نوشتم به خدمت حضرت ابو محمد كه كنيت حضرت امام حسن عسكرى است صلوات الله عليه ، و بعضى از اين كنيت استدلال كرده‌اند كه نام حضرت صاحب الامر را صلوات الله عليه مىتوان برد چون كنيت آن حضرت پدر محمد است پس نام حضرت برده باشند و اين وجهى ندارد چون حق سبحانه و تعالى كه فرزند كرامت مىفرمايد مستحب است تكنيت از بابت فال خير كه گويا اين پسر بزرگ شده است و فرزند بهم رسانيده است و آن فرزند فلان نام دارد و از آن طرف گفته‌اند كه ما نحن فيه از اين باب نيست زيرا كه امام على نقى كه فرزندش را مكنى مىساخت باين كنيت مىدانست بعلم يقين كه از او يك فرزند بهم خواهد رسيد و اين نام خواهد داشت و جواب داده‌اند كه در وقت كنيت اصلا بخاطر آن جماعتى كه كنيت را مىگويند نمىرسد كه فلانى پدر فلانى است مثل حضرت ابى جعفر كه كنيت حضرت باقر است اصلا بخاطر نمىرسد كه پدر حضرت جعفر است صلوات الله عليهما و بر تقدير تسليم شايد كه به اين كنيت جايز نباشد گفتن فعلى صحابى حجت نيست و بر تقدير تسليم از اين فرد تجاوز نمىتوان كرد ، و سند منع آن كه بر اين كنيت مفسده مترتّب نمىشود و بر اسم مترتب مىشود . و در اين باب رسايل نوشته شده است رجوع به آنها بايد كرد و مهما أمكن نام و

568