مثل آن كه دو روز ماه رمضان را خورده باشد ظاهرا لازم نباشد كه دو ماه اول را قصد كند از جهة روزه اول و ثانى را از جهة ثانى اما اگر اول را قصد كند از جهة ثانى آيا صحيح است ظاهر آن است صحيح باشد چون دليلى نيست كه دلالت كند بر ترتيب ميان كفارات خواه از يك جنس باشند و خواه از دو جنس مثل آن كه كفاره اعتكاف باشد با كفاره ماه رمضان و اول ماه رمضان را افطار كرده باشد اگر كفاره اعتكاف را اول به جا آورد ظاهرا صحيح باشد بلكه اگر داخل كند در هم صحيح باشد مثل آن كه يك ماه و يك روز اول از جهة يك كفاره بدارد و آن را تمام ناكرده يك ماه و يك روز از جهة كفاره ديگر بدارد و بعد از آن بعضى از آن را بدارد صحيح باشد چون دليلى بر ترتيب زياده بر آن چه گذشت نداريم بلكه اگر چند كفاره باشد اگر همه را قصد كفاره كند و قصد خصوص هر يك نكند صحيح باشد و در اين مسأله جاى تامل هست اگر نيت تعيين كند احوط است و هر جا كه ما به الاشتراكى هست نيت در آنجا واقع شده است چنانكه در اخبار سابقه نيات را اعتبار كردند در امثال اينها اما در حديثى وارد نشده نيت ماه رمضان مگر در يوم الشك چون ممكن است كه بر دو وجه واقع شود و هم چنين در نيت قضا و سنت و امثال اينها و اصلا حديثى در ماه رمضان وارد نشده است زيرا كه هر كه روزه مىدارد نيت دارد كه روزه بگيرد و نيت قصدى است كه داعى است بر فعل و يقينا لفظ را در آن مدخلى نيست و خطور بال نيست بلكه جمعى كه روزه را مىخورند نيت ندارند ، و جمعى كه مىگيرند نيت دارند و ليكن آنها كه روزه مىدارند جازمند در اداء نيز جازمند هر چه معنى ادا را نفهميده باشند همين كه مىدانند كه ماه رمضان است نيت اداست و نيت وجوب نيز ظاهر است هر گاه شرايط تكليف باشد اما اگر نداند كه بالغ است يا نه در

557