إسم الكتاب : لوامع صاحبقرانى ( شرح الفقيه ) ( فارسي ) ( عدد الصفحات : 708)

موسى كاظم صلوات الله عليه كه از آن حضرت سؤال كردند از شخصى كه در خاطر نداشته باشد كه روزه بگيرد و در چاشت آن روز به خاطرش رسيد كه قضاى ماه رمضان بدارد و شب نيت نكرده باشد حضرت فرمودند كه اگر مفطرى بفعل نياورده باشد مىگيرد و از قضا حساب مىكند .
و در صحيح از هشام بن سالم منقول است كه گفت به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه عرض نمودم كه هر گاه شخصى در صباح قصد روزه نداشته باشد و چون روز بلند شد به خاطرش رسيد كه روزه بگيرد حضرت فرمودند كه اگر پيش از ظهر نيت كند كل روز را روزه داشته است و ثواب جميع را دارد و اگر بعد از زوال نيت كند از آن وقت حساب مىكنند و به همين مضمون است احاديث صحيحه بسيار و ظاهر اين حديث و احاديث متكثره اعم است از واجب و سنت و اكثر اصحاب احاديث مطلقه را حمل بر سنت كرده‌اند چون احاديث مخصوصه سنت بسيار است و حال آن كه در واجب نيز وارد شده است .
چنانكه در حسنه كالصحيح و موثقه كالصحيحه و مرسله كالصحيحه بزنطى وارد شده است از حضرت امام جعفر صادق و حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليهما كه بعد از نصف روز قصد روزه قضاى ماه رمضان مىتوان كرد و حمل مىتوان كرد بر قضاى احتياطى كه جزم به آن نداشته باشد و احوط آن است كه در قضاى محقق اكتفا به چنين روزه نكند ، و احوط آن است كه اگر شب نيت قضاى رمضان كرده باشد آن روز را قبل از ظهر نيز نخورد چنانكه در صحيحه عبد الرحمن منقول است كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه قضاى ماه رمضان كند آيا قبل از زوال افطار

551