چون در حسن كالصحيح منقولست از محمد بن مسلم كه گفت سؤال كردم از حضرت امام محمد باقر و حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليهما از شخصى كه در ماه رمضان بيمار شود و قضا نكند تا ماه رمضان ديگر برسد هر دو حضرت فرمودند كه اگر صحت يافته باشد و تقصير كرده باشد پيش از آن كه ماه رمضان ديگر داخل شود اين روزه را بگيرد و از جهة هر روز مدّى طعام به مسكينى بدهد و قضا كند روزه رمضان اول را بعد از اين رمضان ، و اگر هميشه بيمار باشد تا ماه رمضان دويم برسد اين ماه را روزه مىگيرد و از جهة تاخير رمضان اول هر روزى مدى از طعام مىدهد و بر او قضا واجب نيست و به همين مضمونست حديث ابو بصير كه بحسب اصطلاح ضعيف مىنامند چون در طريق قاسم جوهرى هست و ليكن چون از مشايخ اجازه كتب فضلاست حسين بن سعيد و فضلا عظيم الشأن از او روايت كرده‌اند و احاديث او نيز مثل احاديث محمد بن فضيل است لهذا يك جا شيخ و امثال شيخ از قدما در عمل به احاديث او توقف نكرده‌اند و جرح او نكردند در تعارضى كه واقع شود و وجهش همين است كه او از جمله مشايخ اجازه كتب است .
و از متاخرين كسى كه متفطن شده است باين معنى شيخ طايفه عصر خود مولانا عبد الله تسترى است و هم چنين ثقه صدوق شيخ حسن بن شيخ زين الملة و الدّين انار الله تعالى ضرائحهم المقدسة و چون جلّ متاخرين حديث او را ضعيف مىدانند اين ضعيف نه ضعف آن را ذكر مىكنم و نه كالصحيح مىگويم بلكه اكتفا مىكنم باسم صاحب كتاب و بس ، مجملا ابو بصير روايت كرده است همين مضمون را كه ذكر تهاون كرده است و ظاهر اصحاب اين است كه مراد تهاون آن است كه در خاطر نداشته باشد قضا را و غير تهاون آن است كه

543