كارى داشته باشد كه ناچار باشد او را رفتن يا خوف داشته باشد كه اگر نرود مالش تلف شود . و دور نيست كه سكوت حضرت صلوات الله عليه از آن جهت باشد كه بسيار است كه نسبت به جمعى جهالت بهتر است و به سبب جهل باين مسأله خوف دارند كه مبادا سفر حرام باشد و نروند و از ثواب غير متناهى محروم نشوند و چون دانستند به سبب آن كه هوا گرم است و مشقت است احداث سفر مىكنند و از ثواب محروم مىشوند و مناسب ادب اين بود كه چون حضرت خاموش شدند ديگر نپرسند و گاه باشد كه جواب سبب تشنيع عوام يا خواص عامه شود چون جمعى از ايشان سفر را حرام مىدانند در غير امور واجبه و جمعى سبب قصر نمىدانند چنانكه از خاصه نيز بعضى به متابعت ايشان حرام مىدانند به سبب مبالغات در كراهت كه واقع شده است در آن چه گذشت و در اخبار ديگر از آن باب كه از خبر نيز ظاهر مىشود كراهت مثل حديث موثق حسين كه گفت آن حضرت صلوات الله عليه فرمودند كه بيرون مرو در ماه رمضان مگر از جهة حج يا عمره يا مالى كه خوف تلف آن داشته باشى يا زراعتى كه وقت درويدن شده باشد .
و منقولست در قوى از ابو بصير كه گفت عرض نمودم به آن حضرت صلوات الله عليه كه گاه هست كه ماه رمضان داخل مىشود و بعضى از آن را روزه گرفته‌ام كه در اثنا بخاطر مىرسد كه به زيارت قبر حضرت امام حسين صلوات الله عليه روم آيا بروم و رفتن و برگشتن افطار كنم بهتر است يا بمانم كه بعد از عيد فطر به يك روز ياد دو روز به زيارت روم حضرت فرمودند كه بمان تا عيد بشود گفتم فداى تو گردم ماندن افضل است حضرت فرمودند كه بلى نخواندهء در قرآن كه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه هر كه از شما ماه را دريابد در

506