اينست كه مشايعت كنى او را يا اگر خوف هلاك او باشد خواهى كه او را خلاصى دهى به آن كه ظالمى او را گرفته باشد و توانى كه او را از دست ظالم خلاصى كنى ، و نسخه كافى بحسب معنى بهتر است و ليكن نسخه تهذيب در اين حديث چنين است و هم چنين و حديث ديگر كه وارد شده است از آن حضرت صلوات الله عليه كه فرمودند كه هر گاه ماه رمضان داخل شود حق سبحانه و تعالى را در آن شرطى است كه فرموده است * ( فَمَنْ شَهِدَ ) * الخ يعنى هر كه حاضر باشد از شما و در سفر نباشد واجبست كه آن را روزه بگيرد و هر كه بيمار باشد يا مسافر باشد عوضش روزهاى ديگر بگيرد پس نمىتواند كسى كه در شهر باشد و ماه رمضان داخل شود كه بيرون رود مگر از جهة حج يا عمره يا مالى كه خوف تلف آن داشته باشد يا برادرى كه خوف هلاك او داشته باشد و نيست او را كه بيرون رود از جهة تلف كردن مال برادرش پس هر گاه بيست و سيم بگذرد هر جا كه خواهد برود .
( و روى الحلبيّ عن ابى عبد الله صلوات الله عليه قال سألته عن الرّجل يدخل شهر رمضان و هو مقيم لا يريد براحا ثمّ يبدو له بعد ما يدخل شهر رمضان ان يسافر فسكت فسالته غير مرّة و قال يقيم افضل الَّا ان تكون له حاجة لا بدّله من الخروج فيها او يتخوّف على ماله ) ( 1 ) و به اسانيد صحيحه منقول است از حلبى كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه ماه رمضان داخل شود و او در خانه خود باشد و اراده سفر نداشته باشد و بعد از آن كه ماه داخل شد ارادهء سفر كند حال او چونست مىتواند يا نه حضرت ساكت بودند و من مكرّر سؤال مىكردم پس حضرت فرمودند كه بماند و بسفر نرود افضل است مگر آن كه

505