تا به آخر پس ظاهر مىشود كه مفضل چنين فهميده است كه سعادت و شقاوت بحسب خاتمه است چنانكه از آخر كلام نيز ظاهر مىشود و محتمل است كه دو مرتبه فرموده باشند .
( و قال صلوات الله عليه انّما اعطاكم الله هذه الفضول من الاموال لتوجّهوها حيث وجّهها الله عزّ و جلّ و لم يعطكموها لتكنزوها ) ( 1 ) و در قوى منقول است از ضريس كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرموده‌اند كه حق سبحانه و تعالى اين زيادتيهاى اموال را به شما عطا نفرموده است مگر از جهة آن كه آن را صرف نماييد در راههايى كه حق سبحانه و تعالى فرموده است و به شما عطا نفرموده است كه جمع كنيد يا گنج بگذاريد يعنى فى الحقيقه اغنيا وكلاء الهىاند و مىبايد كه وكيل مال موكل را نگاه ندارد و از خود نداند و چون صرف نمايد در راهى كه موكل فرموده باشد صرف نمايد .
( و قال صلوات الله عليه لو انّ النّاس اخذوا ما أمرهم الله به فانفقوه فيما نهاهم عنه ما قبله منهم و لو اخذوا ما نهاهم الله عنه فانفقوه فيما أمرهم الله به ما قبله منهم حتّى ياخذوه فى حقّ و ينفقوه فى حقّ ) ( 2 ) و كالصحيح از اسماعيل بن جابر منقول است و طريق صدوق به او صحيح است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه اگر مردمان مال حلال خود را در غير مصرف شرعى صرف نمايند بانكه مثلا زكات را به سيد دهند و خمس را به عام حق سبحانه و تعالى از ايشان قبول نمىكند و اگر مالى را از حرام بهم رسانيده باشند و صرف كنند در راههاى خير حق سبحانه و تعالى از ايشان قبول نمىفرمايد تا از راه حق به همرسانند و در راه حق صرف نمايند .

49