صلوات الله عليه عن رجل خرج فى شهر رمضان و اصحابه يتسحّرون فى بيت فنظر إلى الفجر فناداهم انّه قد طلع فكفّ بعض و ظنّ بعض انّه يسخر فاكل فقال يتمّ و يقضى ) ( 1 ) و منقول است در صحيح و حسن كالصحيح از عيص كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه بيرون رود در ماه رمضان و ياران او در خانه سحور كنند پس نظر كند به صبح و فرياد كند ايشان را كه صبح طالع شده است پس بعضى دست نگاه دارند و بعضى گمان كنند كه خوش طبعى مىكند و بخورند حضرت فرمودند كه تمام مىكند اين روز را و قضا مىكند چون تفحص نكرده خورده است و اگر پيشتر تفحص كرده باشد چون اين ندا را شنيد مىبايست كه تفحصى ديگر بكند و چون نكرده است به استصحاب بقاى شب آن روز را تمام مىكند و قضا مىكند .
( و روى محمّد بن ابى عمير عن معاوية بن عمّار قال قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه امر الجارية لتنظر إلى الفجر فتقول لم يطلع بعد فاكل ثمّ انظر فاجده قد كان طلع حين نظرت قال اقضه اما انّك لو كنت أنت الَّذى نظرت لم يكن عليك شىء . ) ( 2 ) و به دوازده سند صحيح و چهار حسن كالصحيح منقول است از معاوية كه گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله كه كنيزك را امر مىكنم كه نظر كند به صبح و مىگويد كه طالع نشده است هنوز و چيزى مىخورم و بعد از آن كه نظر مىكنم مىيابم كه پيشتر طالع بوده است در وقتى كه كنيزك نگاه كرده بود حضرت فرمودند كه آن روز را قضا كن به درستى كه اگر خود نظر كرده بودى بر تو چيزى نبود .

464