و در موثق از ابو بصير منقول است كه عرض نمودم به آن حضرت صلوات الله عليه كه شخصى روزه سنت گرفته است و فراموش كرد و اكل و شرب واقع ساخت نسيانا حضرت فرمودند كه همان روزه را تمام مىكند و بر او چيزى نيست ، و از اين اخبار ظاهر مىشود كه روزه محض نيت است پس اگر نيت صوم كرده باشد و كل روز بخورد و بياشامد روزه اش صحيح است و اگر نيت نكرده باشد و كل روز چيزى نخورد روزه نيست و اگر در ماه رمضان باشد قضا مىكند آن روز را .
و در فقه رضويست كه اقل آن چه فرض صوم به آن تمام مىشود نيت است و ترك دروغ گفتن بر خدا و رسول و ترك اكل و شرب و جماع و ارتماس در آب و قى كردنست باختيار ، و هر گاه نيت كرده باشد و عمدا اينها را واقع نساخته باشد ادا كرده است آن چه واجبست در صوم و حق سبحانه و تعالى از او قبول مىكند روزه را بفضل خود و اگر فراموش كنى و بخورى و بياشامى روزه را تمام مىكنى و بر تو نيست كه قضا كنى آن را ، و اخبار عامه در وجوب نيت از جهة جميع عبادات وارد شده است و شامل صوم هست بىدغدغه و در جهة جميع عبادات وارد شده است و شامل صوم هست بىدغدغه و در خصوص صوم نيز روايات صحيحه وارد شده است كه مذكور خواهد شد بعضى در صوم يوم الشك و بعضى در قضا إن شاء الله تعالى .
( و ساله عمّار بن موسى عن الرّجل ينسى و هو صائم فيجامع اهله قال يغتسل و لا شىء عليه قال مصنّف هذا الكتاب رحمه الله و ذلك فى شهر رمضان و غيره و لا يجب فيه القضاء هكذا روى عن الائمّة صلوات الله عليهم ) ( 1 ) و در موثق از عمار منقول است كه گفت سؤال كردم از حضرت امام

415