و در موثق كالصحيح منقولست از آن حضرت صلوات الله عليه كه بهشت را دريست كه آن را معروف مىگويند پس كسانى كه در دار دنيا اهل معروفند در آخرت اهل معروفند يعنى از باب معروف داخل بهشت مىشوند و ظاهر مىشود كه ايشان اهل معروف بوده‌اند .
و از عبد الله بن عباس منقولست كه فرداى قيامت كه اهل معروف محشور شوند به سبب نيكيها كه در دار دنيا با خلق خدا كرده‌اند گناهان ايشان را مىآمرزند و حسنات ايشان تمام بحال خود مىماند و چون مىبينند كه جمعى گناهان ايشان بر حسنات ايشان زيادتى دارد حسنات خود را به ايشان مىبخشند پس اكرم الاكرمين ايشان را فرمايد كه داخل بهشت شويد پس جمع مىشود از جهة ايشان احسان به كافه خلايق در دنيا و آخرت و قريب باين منقول است از حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله و احتمال دارد كه مراد اين نيز باشد كه جمعى كه در دنيا اهل معروف بوده باشند و مال و جاهى كه حق سبحانه و تعالى به ايشان عطا فرموده است بخلق خدا احسان كرده باشند حق سبحانه و تعالى در روز قيامت ايشان را شفاعت كرامت كند كه چندين هزار كس به شفاعت ايشان داخل بهشت شوند و يا آن كه اگر ايشان اهل معروفند در دنيا ، در اخرت اهل معروف الهى و معروف نبى و ائمه صلوات الله عليهم خواهند بود به رحمت و شفاعت ايشان ايشان را و ايشان ديگران را ، يا آن كه جمعى كه در دارد دنيا نيكى به خلايق كنند به دعا از جهة ايشان آن جماعت شفيع ايشان خواهند شد و معانى محتمله بسيار است كه از اين وجوه آنها ظاهر مىشود و اين عبارت از حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله متواتر است و از جوامع كلامى است كه به آن حضرت عطا كرده‌اند و محتمل است كه همه مراد باشد و همه واقع

40