عبارت حتى يمنى را بر آن كه قصد او آمدن منى باشد تا استمناء باشد و اظهر آنست كه لازم نيست كه اين قصد داشته باشد و مع هذا ممكن است كه حمل كنيم بر استحباب كفاره .
و منقولست كالصحيح از ابو بصير به چند سند كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه سخن كند با زن خود در روزه در ماه رمضان و منى بيايد از او حضرت فرمود كه باكى نيست و ظاهرش آنست كه چون متعارف نمىباشد كه از سخن گفتن منى بيايد فرمودند كه باكى نيست .
( و سال رفاعة بن موسى ابا عبد الله صلوات الله عليه عن رجل لامس جاريته فى شهر رمضان فامذى قال ان كان حراما فليستغفر الله استغفار من لا يعود ابدا و يصوم يوما مكان يوم ) ( 1 ) شيخ طوسى بدو سند صحيح ديگر همين حديث را روايت كرده است با زيادتى ( و ان كان من حلال فليستغفر الله و لا يعود و يصوم يوما مكان يوم ) ( 2 ) و در صحيح منقولست از رفاعه كه گفت از آن حضرت صلوات الله عليه سؤال كردم از شخصى كه با كنيزى يا كنيز خود دست بازى كند در ماه رمضان و از او بيايد مذى حضرت فرمودند كه اگر با كنيز مردمان باشد يا با زن اجنبيه يا پسر باشد كه حرام باشد دست بازى با او در غير صوم پس واجب است كه توبه كند و طلب مغفرت كند به استغفار و توبه كه هر گز به آن بازگشت نكند و يك روز روزه مىدارد بدل از اين روز و بنا بر نسخهاى شيخ و اگر دست بازى حلال باشد

387