مبادا استبرا استمنا باشد و اينها در كار نيست بلكه دغدغه مىشود كه تشريع باشد اگر قصد وجوب يا استحباب كند و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ صايمى كه دندانش را بكند ] < / صفحة فارغة > ( و روى عمّار بن موسى السّاباطىّ عن ابى عبد الله صلوات الله عليه فى الصّائم ينزع ضرسه قال لا و لا يدمى فمه ) ( 1 ) و در موثق از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقول است در صايمى كه دندانش را بكند حضرت فرمودند كه نه و خونين نمىكند دهان خود را يعنى نهى به اعتبار خونين كردن دهان است كه گاه باشد خون به حلق رود و ظاهرش كراهت است اگر صبر توان كرد و الا مىكند و خون را مىاندازد و فرو نمىبرد چون بحسب ظاهر خون خورده است و خون خوردن حرام است اگر چه متيقن نيست كه خون اندرون دهان حرام باشد و احوط آنست كه اگر صبر تواند كرد و نكند چون ظاهر نيست كه نهى از جهة حرمتست و امثال اين نواهى را حكم آن را به عالم تفويض مىبايد كرد به آن كه مىدانم كه ترك مطلوب است و ليكن حرمت و كراهت يا وجوب و استحباب در اوامر معلوم ما نيست و عالم كه معصومانند صلوات الله عليهم اعلمند يا عالمند و ما نمىدانيم < صفحة فارغة > [ بوى خوش تحفه روزه دار است ] < / صفحة فارغة > ( و روى عن الحسن بن راشد انّه قال كان ابو عبد الله صلوات الله عليه اذا صام تطيّب بالطَّيب و يقول الطَّيب تحفة الصّائم ) ( 2 ) و كلينى در صحيح از حسن روايت كرده است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه هر گاه روزه مىگرفتند بوى خوش مىفرمودند و مىفرمودند كه بوى خوش تحفه روزه دار است يعنى سبب تخفيف مشقت و محنت اوست يا آن كه چون سنت شده است بوى خوش در صوم گويا حق سبحانه و تعالى بوى خوش را از جهة صايم به تحفه و هديه فرستاده است .

382