و در موثق از عمار منقول است كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه از شخصى كه مضمضه كند و آب به حلقش فرو رود و روزه باشد حضرت فرمودند كه بر او چيزى نيست عرض كردم كه اگر مرتبه ديگر مضمضه كند و آب به حلقش جهد فرمودند كه بر او چيزى نيست كه گفتم اگر مرتبه سيم بكند حضرت فرمودند كه بد كرده است چون تجربه شد او را كه آب به حلقش مىجهد و بر او چيزى نيست .
( فاذا تمضمض و استنشق فلا يبلغ ريقه حتّى يبزق ثلثا ) ( 1 ) و كالصحيح منقول است كه حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه فرمودند كه هر گاه صايم مضمضه كند آب دهن را فرو نبرد تا سه مرتبه نيندازد و ظاهرا لفظ و استنشق از سهو قلم زياده شده باشد چون در حديث نيست و آب دهن را مدخلى در آن نيست و مشهور آنست كه بر سبيل استحباب است و احوط آنست كه سه مرتبه بيندازد و اقلا يك مرتبه بيندازد و ظاهر اكثر آنست كه ريختن آب مضمضه كافى است و شيخ نقل كرده است كه در روايتى وارد شده است كه يك مرتبه آب دهن را بيندازد .
( و ان تمضمض فدخل الماء حلقه فان كان ذلك لوضوء الصّلاة فلا قضاء عليه ) ( 2 ) و اگر مضمضه كند و آب به حلقش رود بى اختيار يا سهوا پس اگر مضمضه از جهة وضوى نماز باشد بر او قضا واجب نيست چنانكه ظاهر حديث سماعه است كه خواهد آمد .
و در صحيح از حماد منقول است كه او از شخصى روايت كرده است از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه پرسيدند كه صايم مضمضه و

374