قضا كند ، و تكرير اين آيه دور نيست كه از جهة تأكيد باشد كه حجت تمامتر باشد بر عامه كه با آن كه حق سبحانه و تعالى مكرر فرموده است كه در سفر روزه نگيرند مخالفت الهى مىكنند و روزه را مىگيرند چنانكه حق سبحانه و تعالى مىدانست كه عمر انكار تيمّم خواهد كرد حكم تيمّم را در دو آيه بيان فرمود و از جهة تأكيد قصر مىفرمايد كه حق سبحانه و تعالى آسانى شما را مىخواهد و دشوارى شما را نمىخواهد بانكه نماز را تمام كنيد يا روزه را بگيريد و مقرر فرمود كه هر چه را افطار كنيد در سفر در حضر آن را قضا كنيد تا عدد آن چه را بر شما واجب كرده‌اند تمام كنيد و چون روزه را تمام بگيريد خداوند خود را به بزرگى ياد كنيد در عقب چهار نماز كه آن شام و خفتن شب عيد است و نماز صبح و نماز عيد است و اين عبادت را مقرر فرموديم شايد كه شكر كنيد نعمتهاى پروردگار خود را به دادن فطر و به جا آوردن نماز عيد .
و چون اعظم عبادات در اين ماه مبارك دعاست چنانكه در ضمن خطب حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله و غير آن گذشت حق سبحانه و تعالى آيات دعا را در ميان آيات صوم مذكور ساخت بانكه فرمود كه يا محمد هر گاه سؤال كنند بندگان من مرا از تو از كيفيت دعا كه آهسته دعا بايد كرد نظر به رحمتى كه حق سبحانه و تعالى با بندگان كرده است و مىكند مانند كسانى كه راز گويند با يكديگر يا بلند بايد خواند به اعتبار دورى كه بندگان را به سبب معاصى و بديها از جناب اقدس او حاصل شده است كه سؤال تقديرى باشد يا بحسب واقع اين سؤال را كرده باشند ، چنانكه منقولست كه از آن حضرت صلى الله عليه و آله اعرابى سؤال كرد كه آيا خداوند ما بما نزديك است تا او را آهسته بخوانيم يا دور است تا بلند بخوانيم پس اين آيه نازل شد .

356