صلوات الله عليه فرمودند كه پدرم صلوات الله عليه فاصله مىفرمودند ميان شعبان و رمضان به يك روز و حضرت سيد الساجدين صلوات الله عليه وصل مىفرمودند و مىفرمودند كه دو ماه پى در پى توبه است از حق سبحانه و تعالى و كفاره گناهانست تا اينجا حديث مفضل است و تقيه از حديث ظاهر است ، و چون حضرت امام محمد باقر صلوات الله عليه معتبر بود در زمان بنى اميّه و مسأله خوردن يوم الشك شايع بود حضرت تقيّة افطار مىفرمودند چنانكه خواهد آمد .
و صدوق مىگويد كه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله گاه بود كه ماه شعبان را تمام مىگرفتند و متصل مىگردانيد بماه رمضان و گاه بود كه فاصله مىفرمودند و يوم الشك را مىخوردند و هم چنين نبود كه آن حضرت هميشه كل شعبان را روزه دارند در همه سالى و ليكن اكثر روزه آن حضرت در ماه شعبان بود و چنين بود كه اگر بر زنان حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله روزه قضائى بود تا خبر مىكردند و بماه شعبان مىانداختند كه مبادا حضرت اراده نزديكى فرمايند و روزه مانع باشد اراده آن حضرت را و چون در ماه شعبان حضرت روزه مىگرفتند زنان نيز با آن حضرت روزه قضا را مىگرفتند و هميشه حضرت سيد المرسلين صلى الله عليه و آله مىفرمودند كه شعبان ماه من است .
و آن چه صدوق ذكر كرده است از حكايات زنان در صحيح و حسن كالصحيح از حضرت حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه منقول است و آن چه ذكر كرده است كه اكثر صوم آن حضرت صلى الله عليه و آله در شعبان بود در موثق كالصحيح از يونس بن يعقوب منقول است كه گفت سؤال كردم از حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه و گفتم فداى تو گردم آيا هيچ يك

293