داشت و بر آن سواد مطابقه نوشته بودند جمعى كثير از علما و از جهة ايشان به همين عنوان مقرر فرموده بودند و آن امان نامه را مستمسك دين خود ساخته بود كه اگر ما بر حق نمىبوديم امام شما تقرير ما نمىفرمودند بر اين امان ، و بنده در سنّ صغر بودم و جواب او گفتم كه اگر مذهب شما حق مىبود چرا آن حضرت صلوات الله عليه از شما جزيه مىگرفتند و اين شروط بسيار مىفرمودند چون آن سواد كه ديدم قريب به هزار بيت بود و آن مجوسى مفحم شد و جواب نداد .
( و قال محمّد بن مسلم قلت لأبي عبد الله صلوات الله عليه أرأيت ما يأخذه هؤلاء من هذا الخمس من ارض الجزية و يأخذون من الدّهاقين جزية رؤسهم اما عليهم في ذلك شىء موظَّف فقال كان عليهم ما اجازوا على أنفسهم و ليس للإمام اكثر من الجزية ، ان شاء الامام وضع ذلك على رؤسهم و ليس على أموالهم شىء و ان شاء فعلى أموالهم و ليس على رؤسهم شىء فقلت فهذا الخمس فقال انّما هذا شىء كان صالحهم عليه رسول الله صلَّى الله عليه و آله ) ( 1 ) كلينى چون حديث سابق را روايت كرده است در حسن كالصحيح از حريز و زراره بعد از آن ذكر كرده است كه قال قال محمّد بن مسلم يعنى حريز از زراره حديث سابق را روايت كرده است و حريز يا زراره از محمد بن مسلم اين حديث را نيز روايت كرده‌اند پس ظاهر آنست كه اين حديث نيز از حريز منقول باشد پس بنا بر اين صحيح باشد بطرق كثيره كه محمد گفت عرض نمودم به حضرت امام جعفر صادق صلوات الله عليه كه بيان فرمائيد كه آن چه اين پادشان از زمين جزيه مىگيرند و از بزرگان مجوس جزيه سرهاى ايشان را

25