فرمودند كه در بيست و پنجم ذى القعده حق سبحانه و تعالى كعبه بيت الله الحرام را بدنيا فرستاد كه آن بيت المعمور بود و آن اول رحمتى بود كه بر حضرت آدم عليه السلام نازل شد ، پس هر كه اين روز را به شكرانه اين نعمت عظمى روزه دارد آن روزه كفاره هفتاد ساله گناهان او شود و مختصر حديث اول را نيز در آنجا ذكر كرده است پس ظاهر آنست كه اين سهو از نساخ شده باشد و چون بعضى از اصحاب اين ملاحظه نكرده‌اند هر دو روز را ذكر كرده‌اند و احتمال دارد كه در يك روز از اين دو روز زمين كعبه يا حكم بزرگى كعبه نازل شده باشد و در روز ديگر بيت المعمور نازل شده باشد و ليكن بسيار بعيد است .
و كلينى در قوى روايت كرده است از محمد بن عبد الله كه حضرت امام رضا صلوات الله عليه در مرو بودند و از خانه بيرون آمدند در روز بيست و پنجم ذى قعده و فرمودند كه امروز روزه بگيريد كه من روزه‌ام گفتيم فداى تو گرديم اين چه روز است فرمودند كه روزى است كه رحمت الهى پهن شده و زمين پهن شد و كعبه را نصب كردند و حضرت آدم بدنيا آمد از بهشت و باز آن حضرت صلوات الله عليه روايت كرده است كه در بيست و پنجم ذى قعده خانه كعبه را در زمين منصوب گردانيدند و آن رحمتى بود كه بر زمين وضع شد و حق سبحانه و تعالى آن را سبب ثواب مردم گردانيد يا مرجع خلايق ساخت و محل امن گردانيد و كسى كه آن روز را روزه دارد ثواب شصت ماه روزه در نامه عمل او نوشته مىشود و لفظ نه در هيچ كتابى نيست بغير از اينجا و اين بنده جزم دارم كه بيهوده شده است از قلم صدوق يا از قلم نساخ و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ روزه هيجده ذى الحجه ] < / صفحة فارغة > ( و روى الحسن بن راشد عن ابى عبد الله صلوات الله عليه قال ) *

218