( 1 ) و در صحيح مرويست از حسن كه گفت من با پدرم بودم و هنوز موى رو بهم نرسانيده بودم و نزد حضرت امام رضا صلوات الله عليه با جمعى عشا كرديم يعنى مهمانى آن حضرت را خورديم و آن شب بيست و پنجم ذى القعده بود حضرت به پدرم فرمودند كه در شب و بيست و پنجم ذى القعده متولد شد ابراهيم عليه السلام و متولد شد در اين شب حضرت عيسى بن مريم عليهما السلام و در اين شب دحو ارض شد از زير كعبه يعنى سبحانه و تعالى اول ماده زمين را آفريد در موضعى كه الحال كعبه معظمه بر آنجا واقع است و بعد از آن آسمان را آفريد و بعد از آن زمين را از زير كعبه پهن گردانيد و باين بزرگى كه الحال هست كرد چنانكه فرموده است كه * ( وَالأَرْضَ بَعْدَ ذلِكَ دَحاها ) * پس هر كه اين روز را روزه دارد چنان است كه شصت ماه روزه گرفته باشد ، و آن كه در اين حديث وارد شده است كه ولادت ابراهيم عليه السلام در شب بيست و پنجم ذى القعده واقع شد بحسب ظاهر مخالفت دارد با حديث سابق كه ولادت آن حضرت در اول ماه ذى الحجه واقع شد و در وجه جمع وجوه بسيار گفته‌اند و بهتر آنست كه اين حديث را حمل كنيم بر ولادت ابراهيم فرزند رسول خدا صلى الله عليه و آله به قرينه تقيد ابراهيم پيغمبر به خليل الله در غالب اوقات چنانكه در حديث سابق شده بود و در اينجا نشد و الله تعالى يعلم .
< صفحة فارغة > [ بيست و ششم ذى القعده ] < / صفحة فارغة > ( و روى انّ فى تسع و عشرين من ذى القعدة انزل الله عزّ و جلّ الكعبة و هى اوّل رحمة نزلت فمن صام ذلك اليوم كان كفّارة سبعين سنة ) ( 2 ) و مرويست كه در بيست و نهم و بعد از اين در باب حج همين حديث را ذكر كرده است از حضرت امام موسى كاظم صلوات الله عليه كه آن حضرت

217