كشنده باشد ، و دويم مانند تيرى كه بيندازد و قصد آهو داشته باشد آدمى بگذرد و بر او خورد در اين هر دو صورت دو ماه پى در پى روزه داشتن واجبست هر گاه نيابد بنده را كه آزاد كند چنانكه حق سبحانه و تعالى مىفرمايد كه هر كه مؤمنى را از روى خطا بكشد واجب است كه بنده مؤمنى را آزاد كند و واجب است كه ديت را تسليم وارث مقتول نمايند به آن كه اگر شبه عمد باشد بر قاتل است كه از مال خود بدهد و اگر خطاى محض باشد بر عاقله واجبست كه بدهند در سه سال به تفصيلى كه در باب كفارات خواهد آمد تا آنجا كه فرموده است كه اگر نيابد دو ماه پى در پى روزه بدارد .
پنجم : سه روز روزه گرفتن در كفاره يمين ، واجبست كسى را كه إطعام كه اقل واجبست نيابد زيرا كه حق سبحانه و تعالى فرموده است بنده آزاد كردن و ده مسكين را طعام دادن يا ده مسكين را پوشانيدن و كسى كه نيابد همه را سه روز روزه بگيرد و اين كفاره قسم شماست هر گاه قسم ياد كرده باشيد و مخالفت قسم نموده باشيد و ظاهرا نذر و عهد نيز يميناند و حكم يمين دارند چنانكه خواهد آمد ، و جميع اين روزه ها كه گذشت مىبايد كه پى در پى واقع سازد به تفصيلى كه خواهد آمد و متفرق نيست مگر در بعضى از صور .
ششم : روزه ايست كه واجبست از جهة سر تراشيدنى كه به سبب نتراشيدن آزار كشد ، و در كافى نيز باين عبارتست و در فقه رضوى بنحو آيه است ، و در خصال و صيام اذى الحلق الرأس واجب ، و قريب به متن است يعنى روزه آزاريست كه به سبب ترك سر تراشيدن آن آزار داشته باشد ، و سر بتراشد از جهت رفع آن آزار كفاره آن واجب است چنانكه حق سبحانه و تعالى فرموده است كه هر كه از شما بيمار باشد يا آزارى از سر داشته باشد به سبب نتراشيدن

173